- шаужай
- зат.Аттың шылбыры мен тізгінінің түйіскен тұсы.
Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
шаужай
Смотреть что такое "шаужай" в других словарях:
шаужай — зат. Ауыздық пен сулық арасына бекітілген, ұзындығы сынық сүйемдей темір. Ат басына жүген салынғанда ш а у ж а й екі езуге кесе көлденең түсіп, сулық пен ауыздық арасын жарып өтеді (Ата салты., 107) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
шылау — зат. көне Шаужай … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
жамандатқырла — ет. «Жамандат ауруына шалдыққыр» деп қайта қайта айту. Ат қатты пысқырып қалса да, жолдасым «ж а м а н д а т қ ы р л а п», шаужайға қағады (Ғ. Мұстафин, Жиырма бес, 7) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
шаужайлы — сын. Шаужайы бар, шаужай жасалынған. Жүгеннің ш а у ж а й л ы түрі де, шаужайсыз түрі де болады (Ата салты., 108). Ш а у ж а й л ы жүген мініс атын тежеп басқаруға оңтайлы (Ер қанаты, 270) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
шаужайсыз — сын. Шаужайы жоқ, шаужай жасалмаған (жүген). Тізгінсіз, сағалдырықсыз, кеңсіріксіз, ш а у ж а й с ы з жүген болуы мүмкін, бірақ ауыздықсыз жүген болмайды (Ата салты., 107). Ш а у ж а й с ы з жүгеннің тізгінін бұра тартқанда сулық аттың езуінен… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
